ჩვენ ვიმყოფებით ჭარბწონიანი ხალხის მხარდამჭერ ჯგუფში, იქ, სადაც დიეტაზე ბჭობა უკანასკნელ ადგილზე დგას, პირველზე კი გამოდის კითხვა - ”რატომ ვარ ასეთი?”. ცხიმის კედელს იქით გრძნობათა ორომტრიალია და შიშები და სურვილები გროვდება... მაგრამ შეიძლება ასეთი ”უსაფრთხოების ბალიშით” სიარული ცხოვრების გზაზე უფრო სჯობს?